Циганин хвали свога коња
Сина јој бије снајка
јер је мекушац, шоња.
Нек’ жив и здрав је, љуби га мајка.
Циганин хвали свога коња.
Појава његова наноси боли.
Не сређен, прљав тол’ко да „воња“.
Мами мирише, она га воли.
Циганин хвали свога коња.
Не зна где му је задњица, ни глава,
која му страна горња, ни доња.
Мами је добар, миран кад спава.
Циганин хвали свога коња.
Због оваквих драга мајко, не хвали ме много.
Образ мени није дебео к’о ђон.
Већ приступи критички, реално и строго.
Нити си ти циганин, нити сам ја коњ.
Марко Пајић
0 коментара:
Постави коментар